Jan Dydak

W 1991 roku, biorąc udział w mistrzostwach Europy w Göteborgu, zajął trzecie miejsce, zdobywając kolejny brązowy medal. Mimo że wystartował również w mistrzostwach świata w Sydney tego samego roku, jego walka zakończyła się niepowodzeniem. W swoim kraju, Jan Dydak wykazał się nieprzeciętnymi umiejętnościami, zdobywając tytuł mistrza Polski trzykrotnie w latach 1987, 1990 oraz 1991, a także będąc wicemistrzem w 1988 roku, zmagając się w wagach półśredniej i lekkośredniej.

Oprócz tytułów krajowych, Dydak odnosił sukcesy w międzynarodowych zawodach, w tym dwukrotnie zwyciężając w Turnieju im. Feliksa Stamma w 1989 i 1990. Jego talent został porównany do dwóch innych wybitnych bokserów – Andrzeja Gołoty oraz Dariusza Michalczewskiego – którzy również byli na czołowej pozycji w polskim boksie na przełomie lat 80. i 90.

Dydak był czterokrotnym zwycięzcą prestiżowej klasyfikacji „Boksu” na najlepszego polskiego pięściarza, co przyczyniło się do jego renomy w środowisku bokserskim. W reprezentacji zasilił drużynę Czarnych Słupsk i zdobył złoty medal w drużynowych mistrzostwach Polski w 1990 roku, a także występował w meczach międzypaństwowych, gdzie miał na koncie 5 zwycięstw oraz 3 porażki.

W swoim dorobku Jan Dydak ma oficjalne statystyki wskazujące na 171 stoczonych walk, z których 159 zakończył zwycięstwem, 2 walki zremisował, a 10 przegrał. Jego kariera zakończyła się w 1991 roku, z powodu poważnej kontuzji ręki, po czym związał swoją przyszłość ze szkoleniem młodych pięściarzy jako trener sekcji bokserskiej w Czarnych.